Hunkertukkers

Karen Eshuis: "Misschien is Twente wel mooier als je er níet bent, dan wel".

Leestijd 2 minuten 3823 x bekeken

Hunkertukker. Kent u dat woord? Een Tukker die Twente verlaat, maar nooit écht helemaal loskomt van daar waar hij of zij vandaan komt. Het heeft iets moois en tegelijkertijd is het een beetje sneu. Want, waarom zou je verlaten wat je liefhebt?

Karen Eshuis (1983)

Geboren en getogen in Hengevelde. Woonplaats: Utrecht, tot voor kort de buurtschap Kerspel Goor. Woonde o.a. twee jaar in China als NPO-correspondent. Is journalist, werkte op redactie Spijkers met Koppen, reisde de wereld over als …. en presenteerde vier jaar het nieuws op RTV Oost. Coördineert nu nieuws op NPO Radio 1. Is verslaafd aan sport. Zwemt, fietst en loopt.

Daar waar je vandaan komt

Ik ben een rechtgeaarde hunkertukker. Ik verliet het wonderschone coulisselandschap, de kastelen waar ik me een prinses waande, de dorpsfeesten waar we dronken tot het licht werd. Zeventien was ik. Er moest toch méér zijn dan Hengevelde, zo’n typisch Twents kerkdorp met 2000 inwoners? Niet voor niets noemde mijn moeder me altijd al Rupsje Nooitgenoeg.

De wereld mocht ik uitwonen. Ik noemde China twee jaar mijn thuis, sprong bij wildvreemden achterop scooters in Afrika, werd beroofd in Latijns-Amerika, maakte vrienden in Australië en at dagelijks pasta met rode saus op mijn veel te kleine kamer met hoogslaper in hartje Utrecht. Maar altijd was daar die zucht naar daar waar je vandaan komt. Naar het schoolplein waar je tikkertje speelde, naar de lichtmasten van de lokale voetbalclub op een druilerige trainingsavond. Naar de oooohs en aaaaahs, de kroeg waar ze precies weten wat je drinkt, de plek waar je voor het eerst zoende, familie en vrienden.

Markelose Berg
Markelose Berg

‘Een zomerse avond op de Markelose berg. Het uitzicht daar is prachtig. Het ietwat glooiende landschap, weilanden gescheiden door houtwallen en zelfs een verdwaalde wijngaard. Met een beetje fantasie waan je je in Toscane.’

Spinvis zingt: Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug. Ik kwam terug, betrok een idyllische boerderij net buiten mijn geboortedorp. Dronk koffie met mijn buurvrouw van 90, fietste met de jongens, genoot van het hardlopen door de Twentse bossen. En toch vertrok ik weer, na vier jaar. Verruilde Kerspel Goor voor de Utrechtse binnenstad. De rust, voor de onrust. Ach, misschien is Twente voor een hunkertukker wel mooier als je er níet bent, dan wel.

Wat vind je van de informatie op deze pagina?

Deel dit artikel met vrienden

Meer verhalen uit Hof van Twente

  1. Columns

    Paasvuren in Hof van Twente, gezellig en warm!

    Geschreven door Evelyn
  2. Doe-tips

    De beste tips voor Pasen

    Geschreven door Lotte
  3. Doe-tips

    Sprookjespad Bentelo

    Geschreven door Lionne
  4. Doe-tips

    Traditie: kniepertjes bakken

    Geschreven door Lionne

Tip je vrienden

facebook twitter