Nieuwe kloten

In de VVV winkel aan de Langestraat in Delden, verkopen we ook souvenirs waaronder klootschietballen. De klant in kwestie wilde de ballen echter voor een ander doel. Het betrof een rasechte Tukker, (dus wie proat plat). Meneer wilde nieuwe ‘kloten’ hebben. Tegelijk met hem, kwamen er westerlingen de winkel ingelopen. Je begrijpt het al; verwarring en rode oortjes. Het gesprek ging als volgt: Klant: “hebt jullie ook wedstriedkloten? Dus gin stee’n, maer holten, met iezers d’r in. Dee ik noe heb, weagt ongeveer 500 gram. En dat kan ik wet’n, want ik heb ze op de beschule van moeders de vrouw leg. Moar ze bint hartstikke roesterig en ik heb sundag ne wedstried. Daor wil ik wal ‘n betje good veur’n dag komm’n natuurlijk.” Inmiddels had hij zich omgedraaid naar de westerlingen, om ze deelgenoot te maken van zijn verhaal. Klant: “Ze hebt hier ok hele mooie klotensakskes, daar kuj oene kloot’n hartstikke mooi met poetsen en ok nog in bewar’n.”

Geen Jeu de boules?
De klant kreeg door dat de westerlingen aan iets heel anders dachten, want na een daverende lachsalvo, waarbij het niet helemaal droog bleef, kwam er een korte toelichting. Klant: ‘Ik heb het nig over miene eig’n kloaten, God beware mie; moeders de vrouw zut mie komm’n. Da’n kom ik het berre nig meer in. Hebt ieleu nog nooit van kloatscheet’n heurt? Da’s ne mirakels mooie sport heur. En a heel oald. Ie mut in zo wenig meugelijk worp’n noar de finish.” De westerlingen, inmiddels van de schrik bekomen: “Oh u bedoelt jeu de boules?” De klant krabte zich eens onder de pet en keek mij bedremmeld aan. “Juffrouw, misschien mut ie die leu maor is vertel’n wat klootscheten is.” Hij gooide het geld op de toonbank en weg was ‘ie. Aan mij de schone taak om de spelregels van het klootschieten uit te leggen. De toeristen vonden het een prachtige anekdote en kochten twee kloten met een mooi zakje er omheen en verlieten lachend de VVV-winkel.

De column van Giny staat in het Magazine Hof van Twente 2018.