Requiem van Duruflé

Dit concert wordt gegeven in de Martinuskerk in Markelo. Het prachtige Hauptorgel uit 1863 is zeer geschikt om bij te zingen. Het orgel wordt bespeeld door Dennis Vallenduuk, de organist van de Plechelmusbasiliek in Oldenzaal.

Requiems hebben vaak iets dreigends: de dood wordt gehaat en op afstand gehouden. Maar de Franse componisten Gabriel Fauré en Maurice Duruflé omringen hun dodenmissen met liefde.

Maurice Duruflé (1902-1986) schreef zijn Requiem in 1947, dus kort na de Tweede Wereldoorlog, wat het ontbreken van pathos en bombast verklaart. Warme, troostrijke klanken, die rust en harmonie brengen. Zijn Requiem heeft inmiddels zeer terecht dezelfde status bereikt als het Requiem van Fauré.

Duruflé vond inspiratie in eeuwenoude gregoriaanse melodieën, die hij op zeer persoonlijke wijze verbond met een stijl die zich ergens tussen de late Romantiek en het impressionisme bevindt. Als organist (van de St. Etienne-du-Mont in hartje Parijs) schreef Duruflé de versie voor koor en orgel, het instrument dat volgens de componist de gedachte aan de vrede, het geloof en de hoop symboliseert.

Voorafgaand aan het Requiem wordt het motet Lord, Thou hast been our Refuge (1921) van de Britse componist Ralph Vaughan Williams (1872-1958) uitgevoerd; een lied in prozavorm met een op muziek gezette hymne die af en toe gelijktijdig klinken. Psalm 90 wordt in dit stuk vrijwel integraal gebruikt. In het algemeen wordt Vaughan Williams beschouwd als een van Engelands belangrijkste componisten. Hij was beïnvloed door Claude Debussy, Maurice Ravel en Edward Elgar.