Coulissenlandschap, weiden, bossen, rivieren, stroompjes, af en toe licht glooiend, dan weer vlak, slingerweggetjes, oude eiken, rietgedekte boerderijen, een schitterend boerenland met hardwerkende mensen, allemaal horend bij het Twentse landschap. Ik denk wel eens: als God bestaat heeft hij hier twee keer gelopen.
En als ik toch eens dichter was, dan raakte ik niet uitgedicht over Twente. Misschien wel één van de allermooiste gebieden van Nederland. In elk seizoen. Kijk maar naar de foto die ik maakte in februari, toen Twente nog met sneeuw bedekt was. En wat er allemaal cultureel gebeurt! Alleen al in mijn woonplaats Diepenheim. Musea, galeries, een prachtig theater De Pol met concerten in alle genres, met toneelvoorstellingen, met films… De gulheid van de streek vind je ook terug in de restaurants. Waar vind je nu nog van die heerlijke traditionele menu’s op de kaart, of juist een geraffineerd samengestelde lunch of diner voor een hele schappelijke prijs!
Toch is het niet dé reden dat ik mij hier gevestigd heb. Er ís iets met de bewoners. Als ik een voorbeeld mag noemen: Tijdens één van mijn wandelingen met de hond kwam ik een groep jongeren tegen, ik schat zo in de leeftijd bovenbouw, middelbare school. Ze waren van alles aan het installeren in het bos. Nieuwsgierig als ik ben vroeg ik; “goh jongens wat gaat er gebeuren?” Het antwoord vond ik ontroerend: “we zetten wat in elkaar om een dagactiviteit te begeleiden voor de kinderen van de basisschool. Want,.. dat kregen wij ook vroeger.” Die inzet voor anderen, dat koppel ik direct aan Twente. Je hebt vast wel eens gehoord van ‘naobers’. Ik noem het ‘vrijwilligers’. Dat gaat nog een stap verder, vind ik. In Diepenheim zijn er opvallend veel vrijwilligers
actief. Een Twentse politicus, met wie ik eens heerlijk geluncht heb, vertelde ik daarover. Vrijwilligers houden een samenleving op zo’n mooie manier overeind, zei hij mij. Dit is nu precies waarop ik graag
de aandacht vestig: het grote aantal vrijwilligers in Twente. In musea, bij evenementen, of wanneer er een grote actie gevoerd moet worden om het
harmonieorkest (met koninklijke onderscheiding, jawel) in een nieuw pak te steken. Of in de zorg bijvoorbeeld, ik denk aan DeNijeStichting van
Debbie Nijenhuis. Velen dragen een steentje bij. Anderen steunen weer door gul te geven en warm te lopen voor wat nodig is. Dát is ook Twente, zo heb ik ervaren.
Ik werk als coach voor mensen die met gezondheidsproblemen te maken hebben. Maar ook ben ik musicus en schrijver. Als schrijver ben ik in
Twente gaan bloeien. Door het mooie landschap, zeker. Maar vooral door gesprekken met mijn buren. Met inwoners in de regio. Geïnspireerd geraakt door het zien van de inzet van zovelen voor van alles en
nog wat. Ik ontmoet passie bij de mensen. Passie voor het leven. Dát is voor mij óók een belangrijk deel van Twente. Als ik toch eens dichter was, dan zou het alleen in Twente zijn.
